کد مطلب:50482 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149
هر چه فطرت از حجابهای مرتبه ی طبیعت پاكتر گردد، این امور در آدمی بیشتر جلوه می یابد. امیرمومنان علی (ع) مردمان را بدین امور فراخوانده و از جمله فرموده است: «جانبوا الكذب فانه مجانب للایمان. الصادق علی شفا منجاه و كرامه و الكاذب علی شرف مهواه و مهانه.»[2] . از دروغ دوری گزینید كه از ایمان به دور است- و چراغ او بی نور. راستگو بر كنگره های رستگاری و بزرگواری است و دروغگو كناره ی مغاك و خواری. آن حضرت در حكمتی نورانی، مردمان را به خیرهای اخلاقی برانگیخته و چنین فرموده است: «قدر الرجل علی قدر همته و صدقه علی قدر مروءته و شجاعته علی قدر انفته و عفته علی قدر غیرته.»[3] . ارزش انسان به اندازه ی همت اوست و راستی درستی او به مقدار جوانمردی اش و دلیری او به میزان ننگی كه از بدنامی دارد و پارسایی او به مقدار غیرتی كه آرد.
انسان به فطرت خود گرایش به خیر اخلاقی دارد، یعنی گرایش به اموری كه فراتر از سودجویی و زیان گریزی است، بلكه تمایل ذاتی به فضیلتها و كرامتها دارد، مانند گرایش به راستی و درستی از آن جهت كه راستی و درستی است و انزجار از ناراستی و نادرستی، گرایش به پاكی و پاكدامنی و انزجار از ناپاكی و تباهگری، گرایش به پرواپیشگی و انزجار از پرده دری، گرایش به احسان و نیكوكاری و انزجار از تنگ نظری و بدكاری، گرایش به شجاعت و دلیری و انزجار از بزدلی و خواری پذیری، گرایش به دیگر دوستی و فداكاری و انزجار از خودخواهی و خودكامگی و...[1] .